Według Światowej Organizacji Zdrowia (ang. World Health Organization, WHO) cukrzycę dzieli się na 3 główne typy. Wyróżnia się cukrzycę typu 1, cukrzycę typu 2 oraz cukrzycę ciążową.
Cukrzyca typu 1
stanowi około 10-15% wszystkich typów cukrzycy. Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy niszczy komórki trzustki, produkujące insulinę. W efekcie dochodzi do znacznego niedoboru bądź całkowitego braku tego hormonu w organizmie. Cukrzyca typu 1 najczęściej diagnozowana jest u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych.
Cukrzyca typu 2
stanowi najczęstszą postać tej choroby (około 80%). Cukrzyca typu 2 może mieć dwojakie podłoże. Pierwsze to upośledzenie wydzielania insuliny, na które wpływ mają różne czynniki genetyczne. Drugie to oporność na działanie insuliny (insulinooporność), której przyczyną mogą być zarówno czynniki genetyczne, jak i otyłość. Cukrzyca typu 2 diagnozowana jest głównie u osób starszych.
Cukrzyca ciążowa
dotyczy około 3-10% ciężarnych kobiet. Cukrzyca ciążowa jest czasowym zaburzeniem gospodarki węglowodanowej, które objawia się hiperglikemią, czyli podwyższonym poziomem glukozy we krwi. Mówimy o niej wówczas, gdy zostanie po raz pierwszy wykryta u kobiety, która wcześniej nie chorowała na cukrzycę. Cukrzyca ciężarnych najczęściej ustępuje po porodzie.